Autisme
Wat kunnen CranioSacraal Therapeutische technieken betekenen in geval van autisme?
Bij het in kaart brengen van de vele honderden gevallen reeds wereldwijd behandeld, valt het op dat het begin van autistische patronen frequent vooraf gegaan wordt door een periode van koortstoestand. Die koortsachtige episode duikt meestal op zo’n twee weken vóór de ouders enige gedragsverandering opmerken. Let wel, de tijd die verloopt tussen de koorts en het begin van de symptomen kan variëren van enkele dagen tot enkele maanden. Natuurlijk, de verlopen tijd tussen de twee die genoteerd wordt als onderzoeksmateriaal in de medische dossiers hangt ook wat af van de observatiemogelijkheden van de ouders, hun graad van ontkenning en zo verder. De koorst kan het resultaat zijn van een virale infectie, een reactie op een inenting of welke andere oorzaak ook. Alle gegevens zijn bekomen van ouders die worden geïnterviewed zowel in de VS als in Canada of België. Telkens wordt rekening gehouden met de voorgeschiedenis van de ouders zelf. De kinderen worden geëvalueerd vanuit het craniosacraal systeem. Sommige geobserveerde gedragspatronen bij autistische kinderen zijn pogingen om fysiologische en/of anatomische dysfuncties, die pijn of ongemak blijken te veroorzaken, te corrigeren of te veranderen. Van zovele autistische kinderen is geweten dat ze zich het hoofd stoten, op hun polsen of op hun duimen kauwen tot diep, rauw weefsel zichtbaar is. Sommigen zuigen met zulk een kracht op de duim dat de voortanden zich verplaatsen. Eigenlijk is het zo dat zij niet zo zeer de duim zuigen maar eerder met zoveel mogelijk kracht tegen het verhemelte van de mond drukken.
Nadat de nodige specifieke correcties met succes zijn ingeleid in het craniosacraal systeem, is vastgesteld dat deze gedragspatronen spontaan ophielden. Klaarblijkelijk wil het kind dat zich het hoofd stoot, zo een drukkracht vrijmaken in het hoofd die serieus pijnlijk is. Van het moment dat die drukkracht afneemt, stopt ook het hoofdstoten. Dergelijke compressie loopt van het voorhoofd helemaal tot in het achterhoofd boven de hals.
Rafael was een zevenjarige, zwaar autistische jongen. Non-verbaal, heel agressief en bang van mensen. De nachten waren heel onrustig met weinig slaap. Rafael was ’s nachts heel opgewonden en moeilijk te troosten. Typische eigenschappen van het autisme spectrum zijn het gebrek aan sociale en taalvaardigheden. Daarenboven kampte hij met ernstige motorische moeilijkheden. Het was hem onmogelijk enige handeling te imiteren of zelf coherent te bewegen.
De behandelingen met CranioSacraal Therapeutische technieken werden zijn kernactiviteit gedurende vier maanden. Vervolgens werd een pauze ingelast om de veranderingen waar te nemen zij het in de goede zij het in de mindere richting. In elke pauze periode werd vastgesteld dat bepaalde probleempatronen heropdoken. Na zes maanden behandelingen met CST-technieken sliep Rafael de nacht door. De familie vond het zelfs makkelijk hem ’s avonds naar bed te leiden. Terwijl ze voorheen elke avond kilometers rondreden met de auto om hem slaperig te kunnen maken. Dit had hun avondritueel geweest de eerste zeven levensjaren van hun zoon. Nu begon Rafael eenvoudige instructies op te volgen en gebruikte hij een vijftal tekens als vaste communicatie. Ook formuleerde hij stilaan af en toe herkenbare woorden. Dit was een resultaat van de behandelingen met CST-technieken, ondanks dat hij al sinds maanden spraakoefening kreeg daarvoor.
Een andere merkwaardige verandering vond plaats op school. Normaal gezien bestond de dagjob van het personeel daaruit Rafael te verhinderen zichzelf of anderen pijn te doen. Nu was hij in staat deel te nemen aan het leerproces. Zijn agressieve aanvallen waren verminderd met negentig tot vijfennegentig procent. De overige percenten bleven de momenten van extreme stress, maar die werden eerder uitzonderlijk.
Er was een uitgesproken vordering in oogcontact, glimlachen en goed humeur. Rafael was nog slechts tien procent van de tijd opgewonden of onhandelbaar. Het werd duidelijk dat die momenten van stress voorboden waren van een opkomende ziekte of ongemak. Wenen werd uitzonderlijk. Rafael’s vader, een wetenschapper, heeft te kennen gegeven verder te willen blijven gaan met de behandelingen met CST-technieken als een vast onderdeel van Rafael’s gezondheidsprogramma.
(het Rafael onderzoeksteam: Susan Vaughan Katz & Jackie Kucharski)
